dinsdag 25 september 2012

Over huifkarren en gymbroekjes




Donderdag een bedrijfsuitje en wat we gaan doen, is altijd geheim. Gelukkig weet ik het wel en dat heb ik tegen iedereen gezegd die het horen wilde.
Nee, niet wat we gaan doen, maar dat ik het weet.
En dan willen ze het ook weten en dan gaan ze raden en dan geef ik clues als: het heeft te maken met een snoepje dat in een bos achter een boom ligt. Daar komen ze in de meeste gevallen niet veel verder mee en als ik het dan uiteindelijk zat ben, zeg ik dat we een huifkarrentocht gaan doen, en dat ze het niet verder mogen vertellen.
Ik ga het jullie ook niet vertellen.
Later misschien, als ik mezelf niet voor aap heb gezet.
Maar nu zit ik met het volgende: wat trek je aan voor zo'n gelegenheid? Het moet iets sportiefs zijn. Maar ik heb niets sportiefs. Of misschien heb ik wel iets sportiefs, maar weet ik niet of ik daarin wel door mijn collega's gezien wil worden. Dat heb ik de organisatie laten weten en nu gaat het verhaal dat ik zal verschijnen in een kort gymbroekje.
Enfin, dat heb ik verder maar zo gelaten.

zondag 23 september 2012




Hoe kan het dat je op een dag aan de kassa staat, de lachende caissière een klap in haar gezicht geeft en roept: GEEF JE DOOR AAN HET HOOFDKANTOOR DAT ZE MET DIE K*TACTIES HUN KLANTEN HELEMAAL GEK MAKEN?
Welnu, als volgt.
Ik moest ergens heen, had hoofdpijn en liep snel nog even Kruidvat in. Er stond geen rij aan de kassa, er stond slechts één man voor me en iets verder stond een oude man.
Als doorgewinterd stadsmens weet je dat je dan op je hoede moet zijn.
Een vriendelijke kassastudent sprak de oude man  geduldig en bemoedigend toe. Weet niet meer wat ze zei, maar het was iets als: stop uw portemonnee maar weer in uw zak.
De man protesteerde.
Zoiets was het.
Nadat de oude man eindelijk weer in zijn scootmobiel was gestapt en wegreed, keerde ze zich naar de man toe. Die legde niets op de band, maar vroeg haar iets over een actie. Nadat hij het twee keer had uitgelegd pakte zij een map. De acties kende de kassastudent niet uit haar hoofd. Rustig bladerde ze door de map heen, klapte hem toen dicht en vroeg haar collegakassastudent, die niet achter de kassa stond, maar met boodschapjes in haar armen achter mij (dit verzin ik niet): wil jij even in jouw map kijken, want ik heb hier nog de aanbiedingen van week 34 staan.
Het andere meisje kuierde naar haar kassa en pakte haar roze map.
De stoom kwam uit mijn oren en ik vroeg: ' Zou ik alsjeblieft deze pillen kunnen afrekenen, ik heb echt haast.' 
De kassastudent zei: 'Een momentje, ik help u zo.'
Toen de man zich daarop parmantig omdraaide, zijn handen hief, want hij kon er ook niets aan doen, legde ik mijn boodschappen op de lopende band en liep weg.
Later die middag, ik had nog steeds hoofdpijn, stapte ik een andere Kruidvat binnen. Met de pillen in mijn handen, sloot ik aan bij een lange rij. Vooraan een briesende man en een kassastudent zie hem uitlegde dat hij echt drie bussen van de actie moest halen, anders ging het niet.
De man brieste dat ze ons maar eerst moest helpen, want dat hij zelf een enorme hekel had aan wachten.
De kassastudent zei dat dat niet ging. Dat kon de kassa niet.
Daarop stoof de man naar achter om een derde bus van het een of ander te halen.
Nou goed, zo dus.


dinsdag 4 september 2012

De Daad en De SGP


Eerder deze week bleek Kees van der Staaij al een groot kenner van het vrouwenlichaam. (Hij viel een Amerikaan bij met zeer vernieuwende inzichten over zwangerschap en verkrachting.)
Ik kijk nooit om me heen en al helemaal lees ik geen verkiezingsposters, maar in de krant viel het me eindelijk op: bij de SGP heeft seks zelfs de verkiezingsposter gehaald. Niet alleen praten, mensen, ook Doen!
Puur optimisme in deze tijd van crisis. De Daad is gratis (als het goed is). En overal waar gepraat wordt, waar mensen elkaar treffen, kán het ook. Laten we van het leven een grote Orgie maken. Vreest niet, er zijn geen nadelige gevolgen te verwachten. Ramses Shaffy is dood - lach, zing, huil, bid - maar we hebben Van der Staaij nog. En waar Shaffy opriep tot bewondering, laat Van der Staaij er verdorie helemaal geen gras over groeien! Hoera!