maandag 31 december 2007

Flopke van Cuba af

Dat had ik vooraf niet gedacht, maar de reis verliep probleemloos. Met de zomer en veel muziek in mijn hoofd (wel steeds dezelfde overigens), kan ik een stuk beter tegen de winter.
Het was prachtig, ernstig, spannend, interessant, mooi en erg leuk. De komende tijd ga ik er verslag van doen en omdat het niet past binnen deze pagina's, heb ik een aparte blog gemaakt, het kost immers niets. Wie mijn reis wil volgen, ook al is het achteraf, gaat naar flopke-op-cuba.blogspot.com.
En wie een goede mojito of Cuba libre wil drinken, maakt die voor de zekerheid beter thuis.

woensdag 12 december 2007

Ultimo december

Het is bijna zover. Met een half hoofd ben ik al weg, met de rest schrijf ik dit blogje en geef ik de taxateur een hand. (Er stond hier opeens een taxateur in mijn kamer om het huis te taxeren. Eerst dacht ik dat dit in ons belang was, maar toen hoorde ik hem op luide toon uitleggen dat het voor de aandeelhouders was. Hij komt beoordelen hoeveel winst de aandeelhouders eventueel kunnen maken, voor het geval wij financieel aan de grond komen te zitten. Volgens mij gaan de aandeelhouders er dan flink op vooruit.)
De taxateur wenste mij een goede vakantie en zei dat hij jaloers was.
'Terecht,' riep ik.
Wij mogen elkaar niet, de taxateur en ik. Hij rook trouwens naar uitjes.
Nu ga ik inpakken, tot ultimo december.
Valt het jullie trouwens wel eens op dat projectontwikkelaars deze term vaak gebruiken? Of eigenlijk zeggen ze vaker medio. Ze zeggen dan: dit project is medio december afgerond. Volgens mij denken ze dat het betekent: zo ongeveer ergens in december, maar het kan gerust ook januari/februari worden.
Dat klopt niet, want medio december betekent toch echt 15 december, met, vooruit, een uitloop naar 16 december. En ultimo december is 30 of hooguit 31 december.
Dan ben ik terug.
Als alles meezit natuurlijk, want als de Grote Leider van het land van een C. overlijdt, wordt het waarschijnlijk een grote chaos daar en zou het wel eens ergens februari/maart kunnen worden voor de eerste vliegtuigen weer opstijgen en dan ben ik niet voor mei of juni volgend jaar terug. En als dat zo is, zitten we financieel gelijk aan de grond.
Maar verder heeft dus niemand iets te vrezen.

dinsdag 11 december 2007

Lieve Margarita

Stel jullie deze fictieve situatie voor: je gaat op reis naar Cuba, de datum nadert, je krijgt steeds meer de zenuwen, je bent de afgelopen dagen meermaals uit eten geweest, je geld begint op te raken, je koelkast ligt nog vol en moet worden leeggegeten, het begint te schemeren, je moet nu toch eens wat gaan inpakken en andere voorbereidingen treffen, wat doe je dan?
Juist!
Je gaat bij de Mexicaan Margarita's zitten drinken. Want van de Margarita naar de Mojito is maar een kleine stap.

maandag 10 december 2007

Niet aan denken

Altijd als ik op vakantie of op reis ben, vind ik het prachtig. Sterker: ik heb dan het gevoel dat dit raakt aan de Zin van mijn Bestaan. Dan begrijp ik niet dat ik het niet vaker doe.
Nu begrijp ik dat wel.
'Ik hoef jou niet te vragen of je er zin in hebt', vroeg net nog iemand optimistisch aan mij. Ik lachte vaag, want ik vind het dus verschrikkelijk.
Niet alleen om wat er allemaal kan gebeuren. (Ik ben niet bang voor meneer Slaghamer. Het zijn eerder de zusjes De Wit waarvoor we straks moeten uitkijken. Zelf waren ze tevreden over hun naam.
'Geniaal, zus. Lekker neutraal,' riep de één. 'De Wit! Hoe kom je erop!')
Ik vind het ook verschrikkelijk om alles te moeten achterlaten. (Dit had ik al toen ik nog een klein Flopke was.)
Als ik eenmaal onderweg ben, is het niet erg meer. Maar nu...
Ik zal een aantekeningenboekje meenemen en een fototoestel, zodat Flopke voor mij straks niet helemaal is opgelost.
Nu maar niet meer aan denken, aan dat malle idee om naar een of ander land te vliegen ergens ver in de zee.
Beláchelijk.

vrijdag 7 december 2007

Lopend op C.

Over een week loop ik sigarenrokend door het land met een C. (Nou goed, het is daar nu nog nacht, maar jullie begrijpen wat ik bedoel.) Waarom dan die twijfel over of ik paar weken later weer gewoon hier zit? Naarmate het vertrek nadert, wordt het stemmetje luider.
Zelfs als ik een trein neem, vraag ik me af of het me lukt weer thuis te komen. Vooral over station Den Haag heb ik wel eens dromen. Ik loop daar te dwalen en mis de ene trein na de andere. Maar als ik er niet in slaag de trein te nemen, kan ik altijd nog liften. En als ook dat niet lukt, kan ik desnoods gaan lopen. Uiteindelijk kom ik thuis, dat geloof ik wel.
Maar het land met een C.
Negen uur vliegen.
Dat red ik nooit.
En als ik er niet in slaag het vliegtuig te nemen, wat zijn dan de alternatieven? Het is te ver, te onbekend, ik spreek de taal niet en ben geen vechter. En dan is er maar één weg: die naar de stoffige goot.

donderdag 6 december 2007

Flopke en de Redelijke Rechter

Er is een politieke partij die geen subsidie meer ontving, omdat vrouwen niet voor vol worden aangezien. Tot gisteren, toen een rechter besloot dat ze de subsidie terug moesten krijgen. Er zijn immers genoeg andere partijen waar vrouwen wel voor vol worden aangezien.
Er loopt een pyromaan rond in 't Zandt. Maar er wonen daar voldoende mensen die wel voorzichtig zijn met vuur.
(Vannacht een flits, een knal en de Heer liet mij ontwaken. Daarna moest ik denken tot mijn hoofd er warm van werd. Maar er zijn veel mensen die vannacht wel goed hebben geslapen.)

woensdag 5 december 2007

Medereizigers

Om grip op de reis te krijgen, zijn de namen van de medereizigers op internet gezet. (Het is een groepsreis, anders kom je nergens in, in dat land met een C.) Ik bekeek de lijst. Zag namen van meneer Slaghamer en mevrouw van der Kerkhof. Ze staan apart vermeld, maar ik vraag me toch af of ze elkaar niet kennen. En ik vraag me af wat ze hebben afgesproken. In het vliegtuig al? Of in de bus, op een afgelegen bergweg? Of zouden ze het een keer 's nachts doen, op een van de laatste reisdagen, zodat ze goed weten wie we zijn en wat onze grootste angsten zijn?

dinsdag 4 december 2007

Ik droom ervan

Over een dikke week vertrek ik naar het land met een C. Ik denk er maar niet te veel aan, dat begrijpen jullie. Ik kan me immers ook al zorgen maken
grote zorgen maken over een gesprek van niet meer dan een half uur.
Ik denk niet aan de reis, maar ik droom er wel van. Over dat ik straks negen uur in het vliegtuig moet zitten. In mijn droom stonden we met alle reizigers op het vliegveld naar een bord te kijken, waarop werd getoond hoe lang we per persoon even mochten staan tijdens die reis. Het was 13 minuten en een paar seconden.
Ik kreeg het benauwd.
(In het land met een C. hebben ze weinig computers. Ze hebben vooral veel sigaren en rum. Ik zal dus echt even van de aardbodem verdwijnen. Maar ik hoop dat ik terugkom.
Dat hoop ik echt.)

maandag 3 december 2007

Frank!

Natuurlijk mocht ik een foto maken, maar hij sloeg zijn handen niet voor zijn gezicht.
'Waarom?' vroeg hij. 'Ik heb niets te verbergen.'
'Ik wel,' zei ik.

zondag 2 december 2007

Frank, mag ik een foto maken?

Daar zat Frank dus. Ik liep naar hem toe en ging voor hem staan. Hij was nog aan het telefoneren.
Ik had een beetje haast, mijn gezelschap wilde er nog een bonte avond van maken en moest daarom nu naar huis, omdat ze nog even wilde bijkomen, voor ze los ging.
Frank keek me aan, zei toen door de telefoon: 'Ik bel je zo terug, iemand wil mij iets vragen.'
Ik vroeg hem of ik een foto van hem mocht maken. En of hij zijn handen voor zijn gezicht wilde doen.
Of dat hij daar geen prijs op stelde.
Omdat ik een blog had. En dat ik al een paar keer over hem geschreven had...
En dit is de bar.

zaterdag 1 december 2007

Frank?

Haast, druk, narrig (als jullie eens wisten.) Daarom ook ging ik gister even eten bij Frank.
Bij hem kun je altijd terecht.
Ik wilde hem aan jullie voorstellen. Hij stond bij ons tafeltje, maar liep weg. Toch ging hij later aan de bar zitten.
(Rechts. Hij zit te bellen.)
Ik dacht: nu wil ik een foto maken. Ik ga het hem vragen.
Ik wilde hem vertellen van mijn blog en dat ik al vaker over hem geschreven heb en vroeg me af of hij me buiten zou zetten, zijn handen spontaan voor zijn gezicht zou slaan of dat hij zou weigeren zich te verbergen, omdat hij Frank is.
Ik liep naar hem toe.
Ik vroeg het hem.
Nu heb ik het druk, geen tijd, ik moet weg.