vrijdag 29 augustus 2014

Sponsor gezocht


Dit bericht stond vanochtend in de krant: gemeente sponsort flappentap. Omdat de banken steeds minder voor geldautomaten in afgelegen gebieden  willen betalen (ze geven hun geld liever ergens anders aan uit, wat was het ook alweer?) gaat een gemeente het zelf maar doen.
Er zijn gemeenten die vuilnisbakken weghalen, tenzij de bewoners ze overnemen. Hetzelfde geldt voor boomspiegels op de openbare weg en er zijn zelfs straten waar bewoners hun eigen lantaarnpalen moeten onderhouden.
Dat is dus wat crisis inhoudt: we betalen ons blauw, maar niet meer voor de dingen die we eigenlijk zouden moeten betalen, maar voor andere dingen, waardoor we de dingen die we moeten betalen, niet meer kunnen betalen, dus dat moeten anderen dan doen.
En ik kan mezelf deze maand geen bonus geven om een nieuw jurkje van te kopen. (En ik moet morgen optreden in de regen!) Misschien is er een bank die mij kan sponsoren.

woensdag 27 augustus 2014

Waar ik allemaal niet líg...



Ondertussen lig ik al meer dan een week in de boekhandel. Nou ja, niet in alle winkels, ik hou het bij, ik vraag er iedereen naar die in een boekhandel komt. Rotterdam (ja) en Amsterdam (ja), Venlo (geloof het wel), Kampen (nee), Utrecht (ook niet) en Arnhem (nou en of). Ik heb foto's ontvangen van hoe ik daar in de kast sta, op een stapeltje lig, ik heb foto's van boeken op salontafels, ik hoor over hoe ik op nachtkastjes terechtkom, collega's die me mee naar bed nemen, binnenkort vlieg ik mee naar Italië, ik kom op de radio en sta groot en klein in de krant en ik ga naar de Uitmarkt. En ik denk: nou nou Flopke, zo belangrijk is het allemaal niet, na een maand ben je weer vergeten. En ik denk: hoeveel debuten komen er wel niet uit? En ik denk: Flopke... jij calvinist! Ik denk: geniet er nu maar van. Ik denk: nu even over iets anders. En ik denk: weet je Flopke, nu moet je wel met iets nieuws komen...

woensdag 20 augustus 2014

Over 0 seconden start ik op...



Over 0 seconden ga ik opnieuw opstarten, las ik op mijn scherm.
Ik greep de muis, ik was nét op tijd.
Mijn pc had net flink staan reutelen, hij had iets opgehaald. Hadden ze vannacht een oplossing gevonden?
Gister had de helddeskmedewerker nog geen idee. Ik kon maar beter op een andere computer gaan werken, luidde zijn advies.
Dat kon wel, ik heb ook een appeltje. Maar die is klein en anders en tot wanneer dan?
Over 3 minuten en 54 seconden start ik op, las ik opeens weer op mijn scherm. Met de verklaring: er zijn belangrijke updates geïnstalleerd.
Het klonk nogal urgent. Het zou kunnen dat dit een oplossing was. Maar misschien was het ook gewoon wat de medewerker me gister uitlegde: opnieuw opstarten is vroeg of laat onvermijdelijk.
En opeens dacht ik: het moet maar. Vooruit. Doe maar dan. Laat maar zien dat ravijn.
Ik startte opnieuw op.
En nu grabbel ik mezelf bij elkaar, ga ik weer zitten. Ik ben er nog steeds.
Maar las ik nou ergens dat het probleem zich pas na de tweede keer opstarten voordeed?

dinsdag 19 augustus 2014

Microsoft aaaaaaarh!



Vanochtend belde ik Microsoft. Ik begrijp dat Windows 8.1 systemen kunnen crashen na de zogenoemde augustus update. De updates zijn bij mij geïnstalleerd, maar ik heb mijn computer nog niet opnieuw opgestart. Vanochtend vroeg mijn computer om een herstart en anders deed hij het morgen zelf. Ik vraag de helpdeskmedewerker: wat moet ik nu doen?
De medewerker geeft na een lichte aarzeling toe dat het inderdaad klopt, mijn systeem kan crashen.
Kan ik het tegenhouden?
Nee, helaas. Bij sommige computers gebeurt het.
Wanneer komt er een oplossing?
Dat weet hij niet. Kan vandaag zijn of morgen of nog een paar dagen later.
'En nu? Ik werk op mijn computer, ik ben ervan afhankelijk!' roep ik.
'Het is onvermijdelijk dat ik mijn computer opnieuw zal moeten opstarten,' zegt hij.
Hij blijft kalm, ik word steeds zenuwachtiger. 'Dus er is een ravijn, misschien zal ik erin duikelen en u kunt me niet uitleggen hoe ik dat kan voorkomen? Ik moet crashen!'
'Nee,' legt de medewerker uit, 'Het gebeurt niet bij alle computers.'
'Maar het kán,' verbeter ik mezelf. 'Ik loop het risico. En dan gaat hij op zwart.'
Dat klopt, antwoordt hij. Als ik een andere computer heb, dan kan ik beter daarop gaan werken.
'U adviseert me eigenlijk een Apple te gebruiken!' roep ik.
'Nee...' corrigeert hij me. 'Dat heb ik niet gezegd.'

Het gesprek kon worden opgenomen voor leerdoeleinden. Lijkt me dat dit een heel nuttige les kan worden.


donderdag 7 augustus 2014

Hij is er... bijna




En dan lag hij opeens echt in mijn brievenbus. Kijk nou! Hij is er.
En denk nu niet, wat lijkt dit plaatje op een vorige foto...

Dat is niet zo, of een beetje misschien, maar jullie snappen het niet.
Want dat is een plaatje en de bovenste is echt. Een plaatje van het echte boek, maar toch. Ik bedoel: hij is zwaarder.
Ehm...
Nou ja, kijk dan....


er staan echt letters in.
Hij is nog niet uit, maar bijna.
Nog twee weken woelen en wakker liggen.

maandag 4 augustus 2014

Stokbrood pindakaas en ander ongerief




Om kort te gaan: goed op vakantie gaan is ingewikkeld. Jarenlang ben ik naar huisjes geweest, vaak ging het goed, soms niet, ook daar kan ik een serie aan wijden. Een backpacker ben ik niet.
Kamperen vind ik leuk, tot het niet meer leuk is. Dan sta je op een mooie plek, het weer is goed, het uitzicht prachtig en verder is er niemand. Of nou ja, ergens in de verte. Het gaat goed tot je twee caravans door de velden voor je ziet rijden. Ze gaan pal naast je staan en vervolgens loopt er een man met een schotelantenne heen en weer het veld voor je te vertrappen. Af en toe houdt hij de schotel omhoog en roept met overslaande stem naar de caravan: 'En nu?'
'Niks,' hoor je uit de caravan.
Dan gaat loopt hij verder. Tot de draad strak gespannen staat.
Het frustrerende is ongetwijfeld dat het andere echtpaar de schotel neerzet, even binnen gaat zitten en dan tevreden voor de caravan neerstrijkt.
Uiteindelijk stapt het hele gezelschap in de auto en een paar uur later komen ze terug met nog een langere kabel. Het tafereel herhaalt zich iets verder naar rechts.
Dan weet je dat het tijd is om op te stappen.
Maar als dat niet meer lukt... Als het overal vol is... Als je te dicht op de buren staat en uitgelachen bent omdat de overbuurvrouw elke dag haar ontbijttafeltje nat afneemt, dan gelijk de ramen van de voortent wast en stokbrood met pindakaas eet en als je je begint te schamen over alles wat de buren van jou horen en zien, dan ga je denken: kan het ook nog anders?


zaterdag 2 augustus 2014

Er is licht



Of dit een nadeel is, weet ik niet, maar ik vraag het me wel af. Op veel campings is het niet donker, overal staan lampen. Ik probeer dat te vermijden, ga speciaal op zoek naar campings die claimen dat ze donker zijn, zodat je een beetje sterren kunt zien, maar dat lukt niet altijd. Bovendien hebben caravans en campers zelf ook lampen.
Aan de buitenkant.
En die houden ze 's nachts soms aan.
Ik begrijp dat niet.
Is het om de caravan terug te vinden als je 's nachts naar de toilethokken gaat? Maar dan kun je een zaklamp gebruiken. Bovendien hoeven ze er niet uit, want ze hebben zelf een toilet. En dan nog: het licht kun je daarna toch weer doven? Of is het om inbrekers af te schrikken? Maar die zijn er niet, wat trouwens nog verbazingwekkend is. Als inbreker zou ik het wel weten: veel campings zijn amper beveiligd en mocht je zo'n caravanslotje niet open krijgen, dan kun je het altijd nog bij een tent proberen. Misschien is het niet uitdagend genoeg, dit is ook al zo'n vraag waarover ik diep en lang zou kunnen nadenken zonder een bevredigend resultaat te bereiken. Ik zou dit afkloppen als ik hier onbewerkt hout had, maar ik heb het dus nog nooit meegemaakt.
Of brandt het licht uit een soort ordelijkheid? Het zit er, dat zal niet voor niets zijn, dus het moet aan?
En anders is het misschien omdat het gratis is. Je betaalt vaak een vast bedrag voor de elektriciteit en dan is het zonde om het niet op te gebruiken. Meer argumenten kan ik eigenlijk niet bedenken.
Nadeel of niet, het leidt mij af. Of meer: als ik het zie, begin ik me af te vragen waartoe zo'n vakantie eigenlijk dient. Dat ik op de verkeerde plek sta. Dat ik echt weg moet. Dan ga ik vaak op zoek naar de volgende plek, maar het blijft knagen.
Zoiets.

vrijdag 1 augustus 2014

Nadeel 2: Campers




Een ander groot nadeel van kamperen zijn campers.
In breedste zin.
En hoogste en langste zin.
Want waren het vroeger verbouwde busjes met een kraantje binnen en een matrasje, tegenwoordig zijn het complete woningen met niet zelden meerdere verdiepingen, een vast bed, het toilet, badkamer, keuken, eethoek en televisiezithoek. Camperkampeerders hebben vaak een ander kampeergevoel en geen grote hang naar natuur of groen. Zoals het echtpaar deze vakantie dat hun enorme voertuig op het asfalt had geparkeerd, hun stoeltjes stonden er vlak naast, ook op het asfalt. Ze hadden ieder plastic bekertjes rose in hun hand en de één zei tegen de ander: 'Lèkker hè?'

Nadeel van campers is dat het kan gebeuren dat je even naar de onvolprezen toilethokken gaat, en je terugkomt, de natuur rond je campeerterreintje is verdwenen en er een hoge witte muur naast je is opgerezen.
Vaak hebben campers de ramen open en de radio en televisie luid aan.
En dan mag je nog van geluk spreken als ze met hun rug naar je toestaan...


(Bij het uitkiezen van een mooi plekje, moet je dus ook opletten of de plek naast je voldoende hobbelig is.)