We zaten geen geheimen te bespreken tijdens de vergadering in het hotel waarvan we een kamer hadden afgehuurd. Maar toch is het geen prettig idee als je wordt afgeluisterd. Het was echt even doodstil achter de deur, voordat die opeens zachtjes openschoof. Een serveerster kwam met een bordje bitterballen binnen, waarvan ze zelf wel kon nagaan dat het er te weinig waren. Ook de voorzitter zal het gezien hebben, hij nam er snel één en gaf hem door naar links, de kant op waar wij dus niet zaten. Ik zou zweren dat hij even naar me keek, voordat hij weer schuldig voor zich uit staarde.
Ook de rest deed of ze niets in de gaten hadden. Alleen X. liet haar bal liggen, waarschijnlijk omdat ze nog niet zo lang in de redactie zat en een wit voetje wilde halen.
Toen het bord bij mij kwam, lag er nog maar één bal. Ik zag anderen kijken, maar ik offer me zo vaak op, dus ik nam hem en gaf het lege bord door aan G. die mij dat natuurlijk kwalijk nam. Ik zei tegen mijn buurvrouw dat dit echt niet zo kon en we er iets van moesten zeggen bij het uitchecken. Daarop stond zij op en maakte de goede sier door een nieuwe bestelling te doen. Het hotel zal er trouwens wel lekker aan verdienen, aan die kleine, peperdure porties bitterballen. Het verbaasde me dan ook niet dat de deur binnen no time weer openging en de serveerster met een vals lachje een nieuwe portie bitterballen neerzette, ver van G. vandaan. Misschien hoopte ze dat hij weer misgreep, maar de voorzitter vond dat toch te ver gaan en om een goede beurt te maken schoof hij het bord richting G. Die pakte zijn bal en gaf het bord aan mij door met zo'n blik van: heb jij eigenlijk nog niet genoeg gehad?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten