En dan gebéúrt er eens iets in mijn twitterleven en dan heb ik geen tijd om erover te bloggen, omdat ik druk en weg ben.
Nee, een stevige marketingcampagne, laat dat maar aan mij over.
Iedereen heeft een blog, iedereen twittert. En dus moet je mee, dat realiseer ik me heel goed. Want anders kun je je niet vertonen op een gemiddelde verjaardag.
De behoefte is er ook echt wel, ik wil niet eenzaam zijn en achterlopen.
Maar ja, aan de andere kant wil ik liever niets over mezelf kwijt. Ik ben niet spontaan, ik wil niet dat iedereen kan lezen wat ik denk en vind, behalve als ik er héél lang over heb nagedacht. En ik wil zeker niet dat ze weten wat ik doe. Al sinds mijn puberteit duik ik weg als ik een camera zie. Dat botst.
Zo staan de zaken er dus voor.
Zucht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten