Serieus Wandelen

Normaal gesproken als ik ga wandelen, trek ik mijn slippers aan en de deur achter me dicht en dan zie ik wel wanneer ik weer thuis ben, want om een route uit te stippelen, is me te veel moeite. Pietervrouw is uit ander hout gesneden, die doet NS-wandelingen. (Misschien de toekomst voor de NS, want bij een wandeling is de vertraging voor rekening van de reiziger en niemand dan de reiziger.) Dan zoekt ze een route, ze bespreekt een hotel en zorgt dat er een gezelschap met haar meeloopt. En zo kwam ik dit weekend diep in het bos terecht. Twee dagen lang lopen, ik wist niet dat ik het in me had.
Hier het bewijs. Niemand had een pen bij zich, dus ogen kon ik niet tekenen. Het is behelpen op zo'n tocht, ik mocht namelijk niet te veel meenemen van Pietervrouw, maar daarover later meer.