Lieve opstandelingen

Ik zag er laatst een op tv die wegholde met een agent achter zich aan. En vandaag stond er een in de krant: een streaker.
Ik vind ze leuk. Het zijn lieve opstandelingen, ondeugende demonstranten, dapper en weerloos. Zoals gebruikelijk rent ook deze op blote voeten, terwijl er veel stenen op straat liggen. Hij loopt vooralsnog naar de politie toe. Dat moet ook, want als ze hem niet zien, is er geen lol aan. Het is de bedoeling dat er een agent achteraan gaat rennen, liefst meer dan één.
Lachen!
En als ze hem pakken, zullen ze hem als eerste iets aantrekken of een deken over zijn schouders heen slaan. Zo breek je een streaker.
In die wereld wil ik leven!
Zelf ben ik geen streaker. Ik zou het alleen willen als ik niet hoef te rennen, de politie me niet inrekent, maar klaar staat met een lekkere deken, warme sloffen en een kop hete chocolademelk.
Maar ja, dan ben ik geen echte opstandeling.