Om kort te gaan: goed op vakantie gaan is ingewikkeld. Jarenlang ben ik naar huisjes geweest, vaak ging het goed, soms niet, ook daar kan ik een serie aan wijden. Een backpacker ben ik niet.
Kamperen vind ik leuk, tot het niet meer leuk is. Dan sta je op een mooie plek, het weer is goed, het uitzicht prachtig en verder is er niemand. Of nou ja, ergens in de verte. Het gaat goed tot je twee caravans door de velden voor je ziet rijden. Ze gaan pal naast je staan en vervolgens loopt er een man met een schotelantenne heen en weer het veld voor je te vertrappen. Af en toe houdt hij de schotel omhoog en roept met overslaande stem naar de caravan: 'En nu?'
'Niks,' hoor je uit de caravan.
Dan gaat loopt hij verder. Tot de draad strak gespannen staat.
Het frustrerende is ongetwijfeld dat het andere echtpaar de schotel neerzet, even binnen gaat zitten en dan tevreden voor de caravan neerstrijkt.
Uiteindelijk stapt het hele gezelschap in de auto en een paar uur later komen ze terug met nog een langere kabel. Het tafereel herhaalt zich iets verder naar rechts.
Dan weet je dat het tijd is om op te stappen.
Maar als dat niet meer lukt... Als het overal vol is... Als je te dicht op de buren staat en uitgelachen bent omdat de overbuurvrouw elke dag haar ontbijttafeltje nat afneemt, dan gelijk de ramen van de voortent wast en stokbrood met pindakaas eet en als je je begint te schamen over alles wat de buren van jou horen en zien, dan ga je denken: kan het ook nog anders?
1 opmerking:
Zeg Flop, is het je ook opgevallen dat er steeds meer campinggasten in plaats van met een wc-rol met een complete wc over de camping lopen? pietervrouw
Een reactie posten