dinsdag 25 september 2012

Over huifkarren en gymbroekjes




Donderdag een bedrijfsuitje en wat we gaan doen, is altijd geheim. Gelukkig weet ik het wel en dat heb ik tegen iedereen gezegd die het horen wilde.
Nee, niet wat we gaan doen, maar dat ik het weet.
En dan willen ze het ook weten en dan gaan ze raden en dan geef ik clues als: het heeft te maken met een snoepje dat in een bos achter een boom ligt. Daar komen ze in de meeste gevallen niet veel verder mee en als ik het dan uiteindelijk zat ben, zeg ik dat we een huifkarrentocht gaan doen, en dat ze het niet verder mogen vertellen.
Ik ga het jullie ook niet vertellen.
Later misschien, als ik mezelf niet voor aap heb gezet.
Maar nu zit ik met het volgende: wat trek je aan voor zo'n gelegenheid? Het moet iets sportiefs zijn. Maar ik heb niets sportiefs. Of misschien heb ik wel iets sportiefs, maar weet ik niet of ik daarin wel door mijn collega's gezien wil worden. Dat heb ik de organisatie laten weten en nu gaat het verhaal dat ik zal verschijnen in een kort gymbroekje.
Enfin, dat heb ik verder maar zo gelaten.

zondag 23 september 2012




Hoe kan het dat je op een dag aan de kassa staat, de lachende caissière een klap in haar gezicht geeft en roept: GEEF JE DOOR AAN HET HOOFDKANTOOR DAT ZE MET DIE K*TACTIES HUN KLANTEN HELEMAAL GEK MAKEN?
Welnu, als volgt.
Ik moest ergens heen, had hoofdpijn en liep snel nog even Kruidvat in. Er stond geen rij aan de kassa, er stond slechts één man voor me en iets verder stond een oude man.
Als doorgewinterd stadsmens weet je dat je dan op je hoede moet zijn.
Een vriendelijke kassastudent sprak de oude man  geduldig en bemoedigend toe. Weet niet meer wat ze zei, maar het was iets als: stop uw portemonnee maar weer in uw zak.
De man protesteerde.
Zoiets was het.
Nadat de oude man eindelijk weer in zijn scootmobiel was gestapt en wegreed, keerde ze zich naar de man toe. Die legde niets op de band, maar vroeg haar iets over een actie. Nadat hij het twee keer had uitgelegd pakte zij een map. De acties kende de kassastudent niet uit haar hoofd. Rustig bladerde ze door de map heen, klapte hem toen dicht en vroeg haar collegakassastudent, die niet achter de kassa stond, maar met boodschapjes in haar armen achter mij (dit verzin ik niet): wil jij even in jouw map kijken, want ik heb hier nog de aanbiedingen van week 34 staan.
Het andere meisje kuierde naar haar kassa en pakte haar roze map.
De stoom kwam uit mijn oren en ik vroeg: ' Zou ik alsjeblieft deze pillen kunnen afrekenen, ik heb echt haast.' 
De kassastudent zei: 'Een momentje, ik help u zo.'
Toen de man zich daarop parmantig omdraaide, zijn handen hief, want hij kon er ook niets aan doen, legde ik mijn boodschappen op de lopende band en liep weg.
Later die middag, ik had nog steeds hoofdpijn, stapte ik een andere Kruidvat binnen. Met de pillen in mijn handen, sloot ik aan bij een lange rij. Vooraan een briesende man en een kassastudent zie hem uitlegde dat hij echt drie bussen van de actie moest halen, anders ging het niet.
De man brieste dat ze ons maar eerst moest helpen, want dat hij zelf een enorme hekel had aan wachten.
De kassastudent zei dat dat niet ging. Dat kon de kassa niet.
Daarop stoof de man naar achter om een derde bus van het een of ander te halen.
Nou goed, zo dus.


dinsdag 4 september 2012

De Daad en De SGP


Eerder deze week bleek Kees van der Staaij al een groot kenner van het vrouwenlichaam. (Hij viel een Amerikaan bij met zeer vernieuwende inzichten over zwangerschap en verkrachting.)
Ik kijk nooit om me heen en al helemaal lees ik geen verkiezingsposters, maar in de krant viel het me eindelijk op: bij de SGP heeft seks zelfs de verkiezingsposter gehaald. Niet alleen praten, mensen, ook Doen!
Puur optimisme in deze tijd van crisis. De Daad is gratis (als het goed is). En overal waar gepraat wordt, waar mensen elkaar treffen, kán het ook. Laten we van het leven een grote Orgie maken. Vreest niet, er zijn geen nadelige gevolgen te verwachten. Ramses Shaffy is dood - lach, zing, huil, bid - maar we hebben Van der Staaij nog. En waar Shaffy opriep tot bewondering, laat Van der Staaij er verdorie helemaal geen gras over groeien! Hoera!

vrijdag 24 augustus 2012

Waarom hondjes?


Het spijt me dat ik dit even aan de orde moet stellen, maar wat vinden jullie er nu van? Waarom staan er hondjes op mijn toiletpapier? Bloemetjes, dat kan ik me voorstellen, dat heeft te maken met wishfull thinking. Maar hondjes? Het heeft te maken met hun snuffelgedrag?
Nu ik het me eenmaal afvraag, laat het me niet meer los.
Merkwaardig gevoel voor humor hebben ze daar eigenlijk in de pleerollenfabriek.

donderdag 16 augustus 2012

Dood op de stoep


Gisteren zag ik op de stoep een kunstnagel liggen. Ik wilde een foto maken, maar vond dat ik haast had, dus liep ik door. En nu heb ik spijt.
Het was een nagel zoals op de foto, niks op aan te merken, beter dan de mijne. Maar het beeld laat me niet meer los.
Niet omdat het erg was, er zit zo een nieuwe op. Ik weet niet hoeveel zo'n nagel kost, maar dat zal meevallen, het was er maar één. Bovendien zal het onder de garantie vallen, hij was nog helemaal gaaf.
Maar toch... het leek wel een stukje dood op de stoep.

dinsdag 7 augustus 2012

Dan maar over een ober


Ik wilde jullie iets vertellen wat ik al jaren kwijt moet. Nu zou het moment er dan maar zijn. Maar ik wachtte en als je dat te lang doet, gaat het moment voorbij. Er verandert iets, waardoor je het niet meer doet. (Dat gebeurt me vaker in het leven.)
Van deze ober heb ik zeker twintig foto's geschoten. Ik dacht zelf dat hij het niet in de gaten had, dat hij gewoon naar de achterkant van mijn iPhone keek, wist hij veel.
(Hij heeft er ook niets van gezegd.)
Maar wat ik me dus heb afgevraagd tijdens het eten en daarna en eigenlijk nu nog: wat doet deze ober niet meer, wat hij vroeger wel deed?
Of doet hij het nog steeds?
Ik heb hem niet durven vragen.

zaterdag 4 augustus 2012

Kwaaie vis



Ik ben geen vegetariër, maar ik snap deze vis wel. Ik vind mezelf ook wreed. En dat terwijl ik hier alleen maar toe zat te kijken hoe deze vis tegenover me heel vriendelijk van de graat werd gehaald. Hoe zachtaardig ook, voor zo'n vis is dat niet leuk.
Ik snap de verwijtende blik, ik vind zelf dat ik vegetarier zou moeten worden.
Maar dat doe ik niet.
Ik eet vooral vierkante blokjes anoniem vlees.
Je wordt als struisvogel geboren en je eet je als struisvogel een weg naar de dood.

vrijdag 3 augustus 2012

Prutser

Altijd als ik grootste plannen maak, en als ik er dan uiteindelijk mee wil beginnen, dan lijkt het allemaal zo futiel en onzinnig, dat ik het uit blijf stellen en uiteindelijk niet meer doe. Maar het probleem met zo'n blog is dat iedereen er getuige van kan zijn. Niet dat het zo druk is hier, maar toch, ik moet mijn grote mond eens leren houden.
En dan wil ik jullie toch deze minipizza even laten zien. Net echt en ook nog lekker, ik zou willen dat we ze in Nederland konden krijgen. Maar ja, om daar nu een blog over te schrijven.
(De foto is ook onscherp. Als je een prutser bent, moet je het goed doen.)
Als ik een poppenhuis had, dan stond er vanavond pizza op het menu, maar goed.
En gister vroeg iemand van de hartstichting me of hij me iets mocht vragen.
Ik zei nee.
Ik bedoel maar, ik geloof dat ik de marginale zaken in het leven verwaarloos op het moment.

woensdag 25 juli 2012

Wat ik nog niet wist



Ik kan - nee ik wil - jullie best iets over mijn vakantie vertellen, bedacht ik me gedurende een lange autorit. Bijvoorbeeld over wat ik allemaal nog niet wist (maar nu wel). Want ik heb veel geleerd de afgelopen weken.
Alleen is het vandaag zo warm als in Nice.
En ook zo licht.
Kijk maar. Een foto die je gerust overbelicht kan noemen.
Van dat weer ga ik nog maar even profiteren, want ik heb begrepen dat het in Nederland deze zomer niet altijd zo warm is.
Zucht.