Ik hoefde mijn handen niet voor mijn gezicht te houden, Daf herkende me nog van de vorige keer. Ik bracht haar naar het HQ, liet haar mijn deur zien en wees naar mijn webcam. Ze zag het gelijk: achter mijn webcam zat een muur.
Daar stonden we dan. Ik wachtte op een ingenieuze ingeving van Daf, want zij was de doorgewinterde fotograaf.
Ze dacht even na en vroeg: 'Kunnen we de tafel van de muur schuiven?'
We begonnen aan de tafel te trekken, de kabels van mijn computer spanden zich. Maar dat was niet het ergste. Erger was dat de tafel vast kwam te zitten. Hoe hij er ooit terecht is gekomen, weet ik niet, maar meer dan een paar centimeter kregen we hem niet van de muur. Want dan zat de kastdeur rechts in de weg. (Zie de foto.)
En toen ging Daf op mijn bureau zitten, gezellig naast de monitor.
De tafel kraakte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten