Niets vergeten?

Ik ga het nog over seks hebben en populaire tv en onderbuikgevoelens, maar soms heeft iets opeens voorrang. Net was ik aan het sporten en op tv zag ik een schilderprogramma van omroep Max. (Het grootste voordeel van sporten is dat ik op mijn sportschool waardeloze programma's kan kijken.) Onmiskenbaar een Schilder (wit hemd, artistiek baardje, hij had zelfs iets op zijn hoofd) stond een plant te schilderen. Het schilderij was bijna af. In de tijd dat ik keek, schilderde hij twee dauwdruppels. Ik zag eerder een flits van dat programma en het valt me op dat het nooit goed is wat ze doen op het schilderij dat - in zijn soort - wel gelukt lijkt te zijn. In ieder geval is het beter dan wat ze er op tv aan toevoegen. Na de twee druppels deed hij een stap naar achteren en zei: 'Even kijken of ik nog iets vergeten ben.'
Hij zei niet: 'Kijken of ik vind dat het lijkt,' of 'kijken of het zo goed is,' of: 'kijken of ik het anders wil'. Nee, hij keek of hij niets vergeten was.
En hij was iets vergeten. Er moest nog een highlight op de vleugels van een vlinder. Hij bracht die aan en toen was hij niets meer vergeten.
Vervolgens spoorde hij ons kijkers aan om het cursusboek erbij te pakken en het schilderij ook te maken.
Dat ga ik niet doen, het lijkt me niet nodig, het schilderij bestaat al. Bovendien heb ik het cursusboek niet en dan ga je natuurlijk van alles vergeten.
Maar o wat ben ik gelukkig, want ik heb het schilderij op internet gevonden. Dit is het.

Zwichten voor de populairiteit

Als je op je blog overwegend bezoek krijgt van mensen die tussen je benen komen kijken of die je gevonden hebben met de zoekterm ouwe hoeren, dan ga je nadenken: doe ik iets fout? Speel ik genoeg in op wat er leeft? Ben ik nog wel bij de tijd? Zit ik in de goede branche?
En dan ga je oplossingen zoeken. Moet ik een nieuw en goed onderwerp aansnijden? Stukjes schrijven die iedereen wil lezen? Van die onderwerpen waarmee ik iedereen in het hart raak? Moet ik op toegankelijke wijze naar diepgang streven, met uitgebalanceerde mening komen over de grote onderwerpen van deze tijd?
Of moet ik gewoon meegaan met waar men om vraagt?

Twee werelden

De trein was weer eens overvol met dagjesmensen en forensen. Een oude vrouw (dagjesmens) ging op de laatste vrije plaats zitten, naast een meisje (forens).
Ik zat erachter en kon alleen het meisje zien dat naast zich keek. Ze zei: 'Nee hoor, hij is niet uit. U kunt nu gewoon gebeld worden.'
De vrouw antwoordde iets.
Het meisje lachte. 'Maar hij is niet uit hoor, als u gebeld wordt, gaat hij aan. Dat is om de batterij te sparen.'
De vrouw zei iets.
Het meisje: 'Anders zou de batterij snel leeg zijn. Zo spaart hij de batterij.' Ze boog zich naar de vrouw toe. 'Hij zit nog helemaal vol, dat is goed. En u kunt gewoon gebeld worden.'
Het meisje pakte haar tijdschrift weer op, sloeg een bladzijde om en ik las de grote kop: 'Ik word niet ongesteld en heb geen lichaamshaar.'
Hoewel de vrouw het vast ook kon lezen, sloeg het meisje het stuk niet over. Misschien ligt het aan mij, denk ik te snel aan wat anderen zullen denken. Maar misschien ook was er geen beginnen aan. Want op de volgende bladzijde las ik de streamer 'Na de moord wilde hij zijn polsen doorsnijden, maar hij vond het te eng om door te zetten.'

They let me close and doing well hunting

Hoewel het op het randje is, wil ik het graag even over wc's hebben. En dan vooral wc's onderweg, langs snelwegen, op campings, in hotels, maar ook in cafés en restaurants. Ze zijn vaak interessant, ik kom althans meestal terug met een verhaal. Maar sommigen wc's laten je niet meer los. De meest gedenkwaardige wc bezocht ik op Cuba. Het was een donker hok met een mat paarszwartbruine vloer, kraan of spoelbak werkten al lang niet meer en de muren waren zwartbruin en glimmend van het vocht. Je vroeg je af wat dat was, tegelijkertijd probeerde je daar niet aan te denken. En als toefje slagroom op de taart zat er een werknemer voor, met een schoteltje. Daar moest je geld op leggen. Omdat ze het nodig had, ze zat daar niet voor niets. Ze kwam er met haar brommertje, ging daar zitten en op een gegeven moment ging ze weer weg. Ik geloof niet dat ze ooit het toilet betrad. Ik heb er helaas geen foto van gemaakt.
Wel heb ik een foto van het bericht dat ik onlangs op een toilet aantrof op een van de campings waar ik was. De tekst heb ik regelmatig overgelezen, opdat ik het niet vergeten zou.

On me laisse propre et on tire bien la chasse

Lassen sie mich in der Nähe und wohlauf Jagd

They let me close and doing well hunting

Het Frans kan ik al niet helemaal duiden, maar dat zal een uitdrukking zijn. (En met een beetje fantasie haal ik er twee boodschappen uit - als jullie me deze uitdrukking niet kwalijk nemen - maar jullie weten het vast en ik hoor graag wat ik had moeten doen of laten.)
Maar hoe ik de Duitse en Engelse versie moet duiden, daarover kan ik lang en diep nadenken. En dat heb ik gedaan.
Wat medebezoekers van dit toilet ervan dachten, daar ben ik niet achtergekomen, het is geen onderwerp dat je makkelijk aansnijdt bij de gemeenschappelijke afwasbakken.
Ik wil er best een prijsvraag voor uitschrijven, jullie moeten immers ook je zinnen verzetten: wat wordt hier bedoeld?
Voor de winnaar een prijs die weliswaar virtueel is, maar desalniettemin de moeite waard.

Ik vind het een schande en wel hierom...

Misschien is iedereen het inmiddels al vergeten, dat we paardenvlees eten zonder dat we het in de gaten hadden, maar ik zou er nog een mening over hebben en die heb ik, ook al is het laat.
Het liefst zou ik geen vlees eten, ik vind ook dat dieren elkaar eigenlijk niet moeten opeten, maar het is de natuur en ik ben ook natuur. Soms denk ik wel eens dat ik vlees eet volgens de wet: hoe zieliger, hoe lekkerder.
Nu houd ik van paarden die in de zon in de wei staan, maar varkentjes in de wei vind ik ook enig en koeien ook, dus ik weet niet of ik paard lekkerder vind dat koe of varken. Ik weet het ook vooral niet, omdat het dus niet op de verpakking staat.
Als ik ergens boos over kan worden, dan daarover. Zo word ik ook boos omdat er nu chocolade mag staan op producten die vroeger tot de cacaofantasie gerekend werden.
Dat komt omdat cacaofantasie vies is en chocolade niet. Fabrikanten vinden dat ze het recht hebben hun producten aantrekkelijker te maken, ook al is het alleen in woorden.
We leven in een consumptiemaatschappij, we mogen elkaar duwen, slaan en uitschelden. Oké, kan ik mee leven. Maar dit mag dus niet. Als er een doodzonde is in de consumptiemaatschappij, dan is dit hem!

Zoals jullie zien staat mijn mening eigenlijk nog los van de tweede vraag of paard eten eigenlijk vegetarisch is of niet. Maar dat vind ik dus wel een goede vraag.

Overoveroveroverovermorgen

Ik had nog een hoop te vertellen over het SNS-gebeuren en of je al dan niet een bank moet laten vallen bijvoorbeeld. (Een stemmetje in mijn achterhoofd roept dat je dat niet moet doen, maar dat ik niet precies weet waarom, het moet iets zijn als dat de markten er onrustig van worden en dat dat vast niet goed is, onrustige markten. Maar dat als je een bank wel redt, kost het enorm veel geld, mij ook, waardoor er niet veel overblijft voor dingen die ik wel belangrijk vind en dat ik daar onrustig van word en zo.)
Maar de tijd heelt alle wonden nog voor je ze hebt afbetaald, dus de lust ontbreekt me. Dat heb ik eigenlijk altijd als ik beloof dat ik iets morgen zal doen. Het misschien wel een signaal: als ik iets beloof voor morgen, nou... vergéét het dan maar.
Ik was gister trouwens op de sportschool. Geweldige tv gezien.
Ik zou bijna zeggen: morgen meer. Maar misschien kan ik dat beter niet zeggen, wie weet...

Een mening, een mening... ehm...

Beste Imprezzed,
en iedereen die de economie en bankenwereld al dan niet een warm hart toedraagt.

De overheid die SNS overneemt, iedereen heeft er een mening over.
Een deel vindt het een schande. Een bank moet niet van de overheid zijn, is volgens mij het idee. Want dan wordt die aan banden gelegd en hebben ze geen vrijheid van handelen. Lijkt me in dit geval eerder een voordeel, maar ik spreek vanaf de verre zijlijn.
Anderen zeggen dat het de beste van alle slechte oplossingen is. Want een bank mag niet omvallen, dat is slecht voor de bank, de economie en het vertrouwen in de economie, in de betreffende bank en in andere banken.
Nu is zo'n overname ook slecht voor mijn vertouwen in van alles, maar alweer: in de bankenwereld neem ik geen belangrijke positie in.
Als iedereen een mening heeft, moet ik het toch ook kunnen?
Ik overzie het niet. Volgens mij geldt dat voor meer mensen, dat hoeft niet te koste te gaan van je mening. (En weet je de indruk te wekken dat je het wel overziet, dan kun je daar een fiks salaris voor opstrijken. Valt het achteraf tegen, dan is dat ook geen probleem, zolang je je bankrekeningnummer maar achterlaat, zodat men weet waar de achterstallige bonussen gestort kunnen worden.)
Maar toch, ondanks dat je het niet hoeft te snappen om een mening te hebben, blijf ik aarzelen over de mijne.
Dit is minder onbelangrijk dan je zou denken, ik geloof namelijk dat we niet goed worden voorgelicht. Maar ik weet het niet, het is slechts een vaag gevoel. Het gevoel dat de economie een monster is dat gevoed moet worden. En dat het niet mijn monster is.

Morgen meer mening. Of nou ja, morgen... een soort van morgen, gewebkijk.

FLOPKE! WAKKER WORDEN! LEZERSVRAAG!

Hoera! Ik kreeg een lezersvraag. Hoewel ik jullie niets vertel, omdat jullie niets mogen weten, voel ik me al dagen overbodig. Zo'n lezersvraag is dan net wat je nodig hebt.
Imprezzed schreef het volgende:

Lieve Flopke, nu we het toch over het aaien van haaien hebben. Nu een grote bank vorige week letterlijk naar de haaien ging en op het laatste moment door ons aaibare minister 'Dieselboem' is gered, hoe kijk jij daar nu tegen aan?

Behalve de bruggetjes waar ik erg van gecharmeerd ben, maakt me nog iets gelukkig. Hij wil mijn mening weten! Wat jullie niet weten, maar ik volgens mij wel (zeker weten doe ik niets) is dat ik dit een hele eer vind. Want volgens mij weet Imprezzed zelf veel van de financiële wereld.
Alsof ik een emmer koud water in mijn gezicht krijg, Flopke! Wakker worden! Denk na! Wat vind je ervan?
Ik weet het bijna en morgen schrijf ik het op.

Nieuw! Haaien aaien

Laatst werd Jaws op de tv herhaald. Treurig, want die film is hopeloos achterhaald. Jaws gaat ervan uit dat haaien gevaarlijk zijn. Sinds ik sportclubtvkijk weet ik dat we hier tegenwoordig heel ander over denken.
Er is een nieuwe trend, in ieder geval in de VS, ik heb het in verschillende programma's gezien. Tegenwoordig zwemmen we niet in paniek weg als we een haai zien (en zijn we te laat), nee, als er ergens haaien zijn, springen we ertussen. Dat geldt in ieder geval voor sportieve jongemannen. Iedere zichzelf respecterende gebruinde Amerikaan heeft één grote droom: tussen de haaien zwemmen. Met als reden - en ik citeer nu - 'het zijn zo'n lieve beesten'.
Dat wil ik best geloven, dat betekent volgens mij niet per se dat je ertussen moet springen, maar ik ben van de Jaws-generatie.
Een van deze mannen legde uit waarom hij het deed. Niet vanwege de sensatie, wauw!, maar vanwege de kennis die hij erdoor opdeed.
Het gaat als volgt: de mannen trekken een pak aan. Soms een beschermend pak. Daarin zou je veilig moeten zijn, hoewel de mannen die hem dragen daar niet van overtuigd zijn. 'Ik ben benieuwd hoe het voelt als een haai agressief wordt, wauw, ik ben benieuwd hoe het voelt als hij mijn hand eraf bijt.'
Maar het moge duidelijk zijn: zo'n pak is voor watjes. De echte gebruinde jongeman duikt onbeschermd.
'Het voelt best wel gek, als hij agressief wordt, dan ben ik er geweest,' legde een van hen uit.
Maar het ging hem om de kennis en daar had hij veel voor over. Hij wilde vooral bewijzen dat haaien ook heel lief kunnen zijn. Zoals gezegd geloof ik dat wel. Zelfs als een haai je aanvalt, kan hij op andere momenten best lief zijn, maar ik spreek vanuit een huis waar zich nog geen goudvis bevindt.
Het gaat de mannen overigens niet alleen om het zwemmen tussen de haaien, het is de bedoeling dat ze de beesten aaien en als het een beetje lukt ook hypnotiseren. Daar zijn sommige haaien niet van gediend.
In één geval probeerde een gebruinde man een haai te aaien, maar die haai was chagrijnig en hapte naar hem.
In de terugblik zei de man opgelucht: 'Wauw! Ik dacht even dat ik er geweest was. Maar het gaat me niet om de sensatie. Nu weten we een hele hoop meer.'
Wat we nu allemaal wisten, vind ik moeilijk te verwoorden. Het moet iets zijn als: als er een haai naar je hapt, zorg dan dat je je hand wegtrekt.

Overtuigende kleren

Laatst zag ik met sporten het programma dr Oz, (de naam weet ik niet precies). Het leek me in eerste instantie een wat onbetrouwbare gebruinde Amerikaan die producten kwam aanprijzen en andere twijfelachtige adviezen gaf. Zo adviseerde hij welke dagcrème we moeten gebruiken, ongetwijfeld die van zijn beste sponsor. Daarna woog hij een gifgroen poeder af, met aan de andere kant van de weegschaal wat fruit. Hij deed er net zo lang poeder bij tot het even zwaar was als het fruit. Wat hij er precies mee wilde aantonen,  heb ik niet helemaal begrepen, maar volgens mij was zijn conclusie iets als: even zwaar, dus zeker zo gezond.
Hij had een vlotte babbel, maar daar kijk ik wel doorheen. Overtuigender van dr Oz was zijn kleding. Hij droeg geen witte jas, zoals je zou verwachten, o nee. Dat is namelijk iets dat wasmiddelenverkopers dragen. Dat was hij niet, hij ging verder. Hij droeg een operatiepak.
Ik was om, want wie daar op komt, heeft net even langer in de collegezaal rondgehangen.
(Een foto van mij met mijn kleren. Zeker geen operatiepak, ik draag zoveel mogelijk warms over elkaar heen.)