Je zorgen maken, ook daar kun je groots in zijn. Ik heb er talent voor. Neem de bril. Al jaren test ik mijn ogen op nummerborden en kleine letters in de verte. En ook tijdens het lezen vraag ik me af of ik alles wel scherp genoeg zie. Tot nu toe was er niets aan de hand, ik heb geen bril nodig.
Mijn probleem is dat brillen me niet staan. Ik heb een hoedenhoofd, een bril staat frikkerig en ik wil dus niet als juf door het leven gaan.
Overigens, nu ik dit schrijf, ga ik ervan uit dat het binnenkort zover is. Ik schrijf dit immers niet voor niets. Bovendien, toen ik laatst een boek vlak tegen mijn neus hield, zag ik de letters niet meer zo scherp. Dat was vroeger toch anders?
Ik denk dat ik vandaag toch maar weer eens een paar brillen ga passen.
2 opmerkingen:
Iets meer dan twee jaar geleden ging ik naar de opticiën. Het viel me op dat ik ondertiteling op TV niet goed kon lezen en ook de letters op mijn pjuter een beetje dansten. En ja hoor, ik moest een bril. Om te lezen welliswaar, maar ik moest toch een bril. Het was een verademing, maar toch ook raar om zo'n apparaat op je neus te hebben. Dus, ik deed hem alleen op als ik achter de pjuter zat. Nu, meer dan twee jaar later kreeg ik steeds hoofdpijn, vooral achter mijn rechteroog. Ik naar de opticiën om mijn ogen opnieuw op te laten meten en mijn bril na te laten kijken. Dus ik kom daar binnen met mijn bril in het brillendoosje en gaf hem af om na te laten kijken. de opticiën keek in de computer en vroeg waarom ik hem in het doosje had zitten. Het was immers een bril die ik altijd moest dragen zo vertelde hij mij...
Grappig. Het was dus wel een echte leesbril, Ed, maar dan voor lettertjes op afstand.
Een reactie posten