Picture this: Osdorp, zeven voor half zes. Ik liep over een vreugdeloze straat en zag dit op de grond liggen. Het greep me onmiddellijk naar de keel.
Het was de eenzaamheid van het naakte dingetje dat me trof. Ik ging door de knieën. Bewoog het nou nog even of was het de wind?
Maar het was meer dan dat. Het was ook de eenzaamheid van wat er niet meer lag - gelukkig niet - degene die het verloren had.
En dan weet ik niet wat erger is: een dove Osdorpenaar die het dingetje woedend op straat heeft gesmeten omdat het niet werkte. Je hoorde geen donder, op zo'n nare piep na, dan maar liever helemaal doof, dan weet je tenminste waar je aan toe bent!
Of is het erger als het dingetje geruisloos uit zijn oor is gevallen? Heeft hij het helemaal niet gemerkt, omdat hij de linkerkant van zijn hoofd de afgelopen jaren sowieso niet zo goed meer voelt?
Ik stond op om acht kroketten te kopen, waarvan we er later één, koud geworden, in de vuilnisbak hebben gegooid. Maar daarover misschien morgen meer.
3 opmerkingen:
Maar Flopke, dit is geen Drama maar een Wonder: 'halleluja, ik kan weer horen!'
Het wachten is nu op het aan de kant gesmeten looprek en de bejaarde die juichend over de Osdorper Ban wegrent.
Dat is nu het laatste verhaal dat in mij zou opkomen, maar je hebt natuurlijk gelijk. Ik dacht trouwens net: hé, als de bionische vrouw nu haar periode krijgt, heeft ze mooi een probleem.
Je hebt hem tocxh wel uitgeprobeerd hè?
En als hij het niet doet, ben je dan doof?
Een reactie posten