donderdag 2 oktober 2008

Niets, niemand...

Wat jammer dat ze het nu zo laten afweten. De telefoon zwijgt in alle spreekwoordelijke talen. Niets, niemand. Terwijl we zoveel nieuwe plannen hadden.
Ik wilde ze alle hoeken van de kamer laten zien, ik wilde ze met suizende oren laten vragen waar in gódsnaam ik het over had, om hen daarna door te sturen naar Pietervrouw, die hen virtuoos zou opvangen, zou zeggen dat ze de papieren erbij moest pakken en hen héél lang zou laten wachten, al rommelend en van alles op de grond laten vallend.
We zitten er helemaal klaar voor.
Maar ze bellen niet meer.

Geen opmerkingen: