Het pingpongen gaat boven verwachting. Eergisteren werd Marinalog weer door het renteanalysecentrum gebeld (vijf) en gaf de telefoon door aan mij (zes). Ik vroeg met wie ik sprak - Eric van Dijk - en bedankte hem voor het bellen, waarna Eric als een pitbull bleef vragen waarom ik nu al wilde ophangen, omdat hij nog niet begonnen was. Daarna zei ik dat er een knaller van een onbetaalde lening van mevrouw Marinalog lag, maar om ook maar iets te kunnen beslissen, had ik een fiat van Pietervrouw nodig. Een tussenfiat om precies te zijn. Ik gaf haar nummer, hoewel ik de telefoon een paar keer moest wegleggen (sorry, ik krijg een ander lijntje) omdat ik stikte van de lach. Twee uur later belde Pietervrouw vanaf haar werk om te melden dat meneer Pietervrouw de telefoon had opgenomen (zeven). Ik had het pingpongen een paar dagen eerder aan hem uitlegd, hij vond het onbegrijpelijke onzin en kon er niet echt om lachen, maar had zich er nu toch manmoedig doorheen geslagen. Hij had Eric uitgelegd dat hij hier niets mee kon, en dat zijn vrouw hierover ging.
Als ze Pietervrouw straks echt bellen, zitten we op acht. Ik zeg: in 2009 staan wij met telemarketeer-ping-pong op de Olympisch Spelen.
(In welk land worden ze dan eigenlijk gehouden?)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten