Omdat we het toch over de zin van het leven hadden: gister kwamen twee mannen mijn kant op fietsen. Ze droegen beiden een wit overhemd, een stropdas en een naamplaatje. Ze stopten, omdat ze me graag iets wilden vragen. Was ik toevallig geïnteresseerd in de zin van het leven?
'Eh, nee,' zei ik.
Kende ik dan misschien iemand anders die interesse had in de zin van het leven?
Ik keek weer of ik nadacht en zei toen: 'Ik geloof het niet, nee. Ik zal er nog eens over nadenken, maar volgens mij niet.
Ze reden weer verder, ik liep de andere kant op. De kant van de lauwe regen en verder niets.
(Morgen, Mario, echt.)
8 opmerkingen:
Ha Flop, waarom zei je tegen die witgeoverhemde, gestropdasde en genaamplate mannen (toch al driedubbel gehandicapt dus) niet gewoon: 'Zin van het leven? Warme regen!'.
Waren ze trouwens op de fiets?
Het is maar waar die witte overhemden zin in hebben
Inderdaad Bertje, zoiets had ik moeten zeggen. Of: 'Heren, de zin van het leven is vanochtend aan mij geopenbaard. Bertje wist het. Toch leuk dat u erover begint.' Maar ja, ik sta doorgaans graag met mijn mond vol tanden, dus zei ik: 'Eh.'
En Niki, de mannen waren enorm Gemotiveerd! En dan moet men op zijn hoede zijn.
Bovendien hadden ze kortgknipte haartjes met van voren een opstaand kuifje. En vriendelijk dat ze waren, die mannen. Wie zou hen de zin van het leven nu misgunnen?
ieder z'n zin
Nou ja, ik vond ze eerlijk gezegd een beetje dreigend overkomen. Misschien dat ik daarom met mijn mond vol tanden stond.
het is een lastige...
mag het ook een alinea zijn? :D
Een hele alinea? Nou vooruit dan maar, moet kunnen...
Een reactie posten